Όρθρος και πανηγυρική θεία λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. κ. Αλεξίου 9.11.25

Λιτάνευση Εικόνας & Ιερού λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου

Μ. Πανηγυρικός Εσπερινός Χωροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χριστιανουπόλεως κ. Προκοπίου

Άγιος Νεκτάριος: Ο συκοφαντημένος Άγιος

Πλήθος μεγάλο οι άγιοι μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Ποικίλα τα βασανιστήρια που χρησιμοποιήθηκαν, προκειμένου να κάμψουν το φρόνημά τους. Φωτιές, ξίφη, σιδερένιοι τροχοί, μαχαίρια, αγχόνες… Άπειρες οι δαιμονικές ιδέες που ενέπνευσαν τον τρόπο αφανισμού τους.Είναι όμως και μερικά μαρτύρια πολύ δυσδιάκριτα και πολύ πιο βασανιστικά. Είναι τα λεγόμενα «λευκά» ή «αναίμακτα» μαρτύρια. Ανάμεσά τους πρωτεύουσα θέση κατέχει η συκοφαντία.

Είναι ύπουλη και σατανική πλεκτάνη. Ο συκοφάντης, εμπνεόμενος από τον πρώτο διαβολέα, κατασκευάζει και διαδίδει ψεύτικες κατηγορίες για το υποψήφιο θύμα, απέναντι στο οποίο αισθάνεται φθόνο. Η συκοφαντία κατασκευάζει το ψέμα, αλλά κατασκευάζει και τις «αδιάσειστες» αποδείξεις του. Ο συκοφάντης αμαυρώνει την αξιοπρέπεια του συκοφαντούμενου και τροφοδοτεί συνεχώς με νέες κατηγορίες το σύνολο, ώστε το μαρτύριο να μη σταματά.

Ένα τέτοιο μαρτύριο επέτρεψε ο Άγιος Θεός για τον άγιο Νεκτάριο.

Πρώτη επίθεση στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο νεαρός Αρχιερέας Πενταπόλεως Νεκτάριος κατηγορείται από το πατριαρχικό περιβάλλον ως επίβουλος του πατριαρχικού θρόνου. Η πνευματική του προσωπικότητα, η αγάπη προς τον λαό του Θεού, ο μειλίχιος τρόπος του σαγήνευε, παρηγορούσε, ανακούφιζε, οδηγούσε εις Χριστόν τις ψυχές στην Αλεξάνδρεια. Ταυτόχρονα διήγειρε τον φθόνο. Ο Νεκτάριος κέρδιζε έδαφος στην καρδιά του πιστού πληρώματος. Έπρεπε να λείψει. Κατηγορήθηκε από τους κληρικούς του Πατριαρχείου ως δημαγωγός, ως καταχραστής χρημάτων, ως υποκινητής αντιδράσεων εναντίον του Πατριάρχη Σωφρονίου. Δυστυχώς ο Πατριάρχης επείσθη για την ενοχή του νεαρού Αρχιερέα. Όλες οι προσπάθειες για απολογία και εξήγηση του Νεκταρίου έπεσαν στο κενό, μπροστά στον χείμαρρο της σατανικής συκοφαντίας. Κι όμως, ο Νεκτάριος συγχωρεί.

Εξόριστος και διωγμένος έρχεται στην κυρίως Ελλάδα. Μαζί του ταξιδεύει και η συκοφαντία. Διορίζεται μετά από πολλές δυσκολίες ιεροκήρυκας στην περιοχή της Χαλκίδας. Από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του στον εκκλησιαστικό άμβωνα καταλαβαίνει ότι οι συκοφάντες του δεν τον έχουν αφήσει. Ο εύπιστος λαός, παρασυρμένος από αόριστες φήμες και διψασμένος όπως πάντα για σκάνδαλα, πείθεται ευχαρίστως για το ύποπτο του ιεροκήρυκα, τον οποίο εξόρισε –ποιός ξέρει γιατί– ο Σωφρόνιος. Η συκοφαντία γίνεται ποτάμι. Την υπομένει με προσευχή και υπομονή. Ο Θεός στέλνει προσωρινή ανακούφιση και τα σχόλια κοπάζουν.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Νεκτάριος αναλαμβάνει τη θέση του Διευθυντή στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Όλη η παιδαγωγική του ικανότητα, η λογιοσύνη του, το θεολογικό του βάθος δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν τη συκοφαντία, που τον ακολουθεί. Η διοικούσα επιτροπή της Ριζαρείου με λεπτότατο, πλην σαφή τρόπο, πάντα διατύπωνε αμφιβολίες για το ήθος του Διευθυντή. Σηκώνει τις άδικες καχυποψίες με το δυνατό όπλο της ένθεης προσευχής και παρέχοντας θυσιαστικά τον εαυτό του στην υπηρεσία των μαθητών του, που τον υπεραγαπούν.

Η λήξη της θητείας του στη Ριζάρειο ανοίγει ένα καινούργιο στάδιο πνευματικών αγώνων. Η Αίγινα γίνεται η νέα πνευματική του παλαίστρα. Στη μονή που ιδρύει εγκαθίσταται η πρώτη γυναικεία αδελφότητα. Πολύ συχνά προσφέρει στη μονή ο ίδιος προσωπική χειρωνακτική εργασία, τελεί τη Θεία Λειτουργία, ιερά Εξομολόγηση, δίνει πνευματική καθοδήγηση. Κι όμως, ως και στον αγιασμένο τόπο φτάνει το βδέλυγμα της συκοφαντίας. Ο πνευματικός πατέρας διασείρεται σαν αγύρτης, απατεώνας και πλάνος. Ο ίδιος καταφεύγει στην Υπεραγία Θεοτόκο. Λίγα χρόνια αργότερα ο σάλος παύει.

8 Νοεμβρίου 1920. Η αγία ψυχή του πέταξε κοντά στην πηγή της Ζωής. Γιατροί και νοσηλευτές του Αρεταίειου Νοσοκομείου Αθηνών έγιναν μάρτυρες θαυμάτων του. Θα μεταφερθεί για ενταφιασμό στην Αίγινα. Το καράβι φεύγει αργά. Για την ανάγκη της αναμονής το άγιο σκήνωμα πρέπει να περιμένει στον βροχερό Πειραιά. Κι όμως, ο παλιός ναός της Αγίας Τριάδας δεν άνοιξε, διότι ο νεωκόρος είχε υποψίες για τον εξόριστο ιεράρχη της Αλεξάνδρειας! Η παλιά συκοφαντία έκανε πάλι την εμφάνισή της.

Μια ζωή αγιότητας και έμπυρης προσευχής. Μια ζωή πάλης με μαρτύριο. Και ο Θεός τον υπερύψωσε. Η ενεργός παρουσία του θαυματουργεί στα πέρατα της οικουμένης.

                                                                                  Ε.Α.

Το 1998 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με Συνοδική Διαγνώμηεξεζήτησε τη συγγνώμη του αγίου Νεκταρίου.

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΜΗ

«…ἐκζητοῦμεν τήν συγχώρησιν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἡμῖν τοῖς ἀναξίοις, τοῖς προαπελθοῦσι Πατράσι καί ἀδελφοῖς τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτου Πατριαρχικοῦ Θρόνου, τοῖς ὑπεναντίοις γενομένοις αὐτῷ τῷ Ἁγίῳ, δι᾿ ὅσα ἐκ τῆς ἐκείνων ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, πλάνης ἤ καί ἐπηρείας τοῦ πονηροῦ ὑπέμεινεν ὁ θεόφρων Πατήρ ἡμῶν…»

 

 Πηγή : «Πρός τή ΝΙΚΗ», Νοέμβριος 2020

 

 

 

 

Ευσέβεια δεν είναι να μιλάτε συχνά για τον Θεό, αλλά να είστε διατεθιμένοι περισσότερο να σιωπάτε.

Γρηγόριος Θεολόγος ΕΠΕ 1,222

*******************

Στον καθρέπτη φαίνεται η μορφή του ανθρώπου, ενώ στις ομιλίες και τα λόγια καθρεπτίζεται το ήθος της ψυχής.

Μέγας Φώτιος

*********************

Μην πεις " Σήμερα θα αμαρτήσω και αύριο θα μετανοήσω" γιατί δεν είσαι σίγουρος για την αυριανή μέρα. Αντίθετα πες:" Σήμερα ας μετανοήσουμε και για την αυριανή μέρα θα φροντίσει ο Κύριος"

Οσ. Εφραίμ Έργα τ.Α' σ. 274

**************************

Σημάδια της ταπεινοφροσύνης είναι ότι ενώ έχει κάποιος κάθε σωματική και ψυχική αρετή, νομίζει ότι χρεωστεί περισσότερα στο Θεό, γιατί με τη χάρη Του έλαβε πολλά, όντας ανάξιος.

Οσ. Πέτρος ο Δαμασκηνός ( 12ος αι. μ.Χ)

*********************************

Βαριά είναι η άσκηση και δυσβάστακτη η εγκράτεια. Αλλά τίποτε δεν είναι πιο γλυκό απο τον ουράνιο Νυμφίο.

Μέγας Αθανάσιος ( 295 - 374 μ.Χ)

**********************************

Αν κάποιος δεν φροντίζει για τους δικούς του ανθρώπους και μάλιστα για τους οικιακούς του, έχει αρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος απο τον άπιστο.

Α' Τιμοθ ε'8

**************************************

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ο Χριστιανός που θυμάται να συνομιλήσει με τον Θεό μόνον όταν φτάσει η ορισμένη ώρα της προσευχής, δεν έχει ακόμη μάθει να προσεύχεται, λέει ένας απο τους Πατέρες.

**********************************

Από τούτα τα τέσσερα έχει πιο πολύ ανάγκη η ψυχή, έλεγε κάποιος Γέροντας. Να φοβάται την κρίση του Θεού, να μισεί την αμαρτία, ν' αγαπά την αρετή και να προσεύχεται αδιαλείπτως.

***************************************

Ενώ προσευχόταν κάποιος Άγιος Γέροντας, ένας σκορπιός του δάγκωσε το πόδι.Η καρδιά του έσταξε αίμα απο τον πόνο, μα δεν διέκοψε την προσευχή του. Στάθηκε ακίνητος ώς το τέλος.

************************************

Αυτός που έχει συμμαζεμένο τον νου του, όταν προσεύχεται και προσέχει σ' αυτά που λέει, απομακρύνει με την φλόγα της προσευχής του τους δαίμονες, λέει ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος. Εκείνος όμως που μετεωρίζεται περιπαίζεται απ' αυτούς.

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

 

Δεν φοβάμαι τον Θεό, έλεγε στους μαθητές του ο "Καθηγητής της ερήμου" Μέγας Αντώνιος, διότι Τον αγαπώ. " Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον" ( Α' Ιω. δ' 18)

***************************************

Η προς τον Θεό αγάπη, γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι αγαθή διάθεση της ψυχής και όποιος την κατέχει δεν προτιμά κανένα απο τα δημιουργήματα περισσότερο απο τον Θεό. Είναι όμως αδύνατο να την αποκτήσει μονίμως ο άνθρωπος, όταν αισθάνεται την παραμικρή προσκόλληση στα γήινα πράγματα. Εκείνος που αγαπά τον Θεό ζεί βίο αγγελικό επάνω στη γή. Νηστεύει, αγρυπνεί, ψάλλει, προσεύχεται και έχει πάντοτε καλές σκέψεις για τους συναθρώπους του.

**************************************

 

Έναρξη κατηχητικών σχολείων - Ενορία Αγίου Νεκταρίου Χαϊδαρίου