ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

 Πολλοί λένε πως η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή. Λένε πως αγάπη είναι να νοιάζεσαι, να βοηθάς και να φροντίζεις την οικογένειά σου και όλους τους συνανθρώπους σου όταν το χρειάζονται, βάζοντάς τους πάνω από τον ίδιο σου τον εαυτό. Και λένε πως αυτό σου προκαλεί ένα ξεχωριστό συναίσθημα μέσα σου. Έτσι λένε. 

Όμως εγώ δεν έχω ιδέα από αγάπη. Τους κρύους χειμώνες τους περνώ στην πλέον αρχαία πολυθρόνα μου δίπλα στο τζάκι και είτε ο υπηρέτης μου θα μου σερβίρει το γεύμα μου και θα κάθεται δίπλα μου, προσπαθώντας να διαβάσει τις σκέψεις μου, είτε θα κάθομαι μόνος, φιλοσοφώντας άδικα. Καμιά φορά στις γιορτές ανοίγω τις κουρτίνες του σκοτεινού μου σαλονιού και ρίχνω κλεφτές ματιές έξω. Βλέπω παιδιά να τρέχουν στους δρόμους τραγουδώντας, συγγενείς να αγκαλιάζονται και να ανταλλάσσουν δώρα κι ευχές, φωτεινά μαγαζιά γεμάτα κόσμο και την πλατεία στολισμένη με πολύχρωμα φώτα. 

Οι καμπάνες της εκκλησίας ηχούν και ορχήστρες τραβούν την προσοχή του πλήθους πάνω στην μουσική τους. Δεν νιώθω ζήλεια βλέποντας τον κόσμο έξω, αλλά νοσταλγώ. Πάνε αιώνες από τότε που ένιωθα πως αγαπούσα τον κόσμο γύρω μου και πως με αγαπούσαν.

Τώρα δεν μου έχει απομείνει κανένας. Δεν νοιάζομαι πλέον για τον έξω κόσμο, ούτε έχω διάθεση να βοηθήσω κανέναν. Ούτε φτωχό, ούτε ορφανό, ούτε τραυματισμένο. Ο μόνος άνθρωπος που έχω βοηθήσει από τότε που έμεινα μόνος είναι ο υπηρέτης μου, απλώς επειδή η οικογένειά του πείναγε και δεν μπορούσα να έχω άλλον έναν μίζερο σαν εμένα μέσα στο σπίτι. 

Άσπλαχνο, γεροπαράξενο και τσιγκούνη με φωνάζουν οι μεγάλοι, τα παιδιά πιστεύουν πως έχω πεθάνει και το φάντασμά μου κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι. "Δεν έχει την παραμικρή αγάπη να δώσει σε κανέναν", άκουσα κάποιον να λέει. Αυτή η λέξη μου είναι βάσανο στ’ αυτιά μου. Θέλω να αναζητήσω την αγάπη και να βοηθήσω τους πάντες γύρω μου, βαθιά μέσα μου, αλλά για την ώρα αυτό γίνεται στις πιο βαθιές σκέψεις μου. 

Αλλά από τις λίγες επισκέψεις μου στην Εκκλησία , έχω καταλάβει ένα πράγμα: πως ο Θεός για κάποιο λόγο με κρατά στη ζωή τόσα χρόνια και περιμένει από μένα να αναζητήσω την αγάπη. Το κυνήγι της αγάπης είναι δύσκολο. Θέλει θυσίες, πράξεις και θέληση. Τώρα στα βαθιά μου γεράματα, αν κάνω καλές πράξεις και ζήσω μια ζωή με νόημα προσφέροντας, ίσως ο Θεός με πάρει κοντά του, έχοντας κάνει το καθήκον μου. Χίλιες φορές καλύτερα από άλλα διακόσια χρόνια μοναξιάς και απόγνωσης.

  

                                  Ε.Σ.