Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἁγίου Φιλαρέτου Μόσχας

Ἂς θεωρήσουμε σοβαρὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ὅπως μᾶς δίνεται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστή: «Καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὅρος προσεύξασθαι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον». Ἂν τολμήσουμε ἀπ’ αὐτὰ τὰ λίγα γνωρίσματα νὰ μαντεύσουμε τοὺς καρδιακοὺς λογισμοὺς τοῦ Ἰησοῦ, τότε φαίνεται ὅτι κατευθυνόμενος πρὸς τὸ Ὄρος Θαβώρ, ὁ ἄμεσος καὶ ἀποκλειστικὸς σκοπὸς Του ἦταν ὄχι ἡ Μεταμόρφωση, ἀλλά ἁπλῶς ἡ προσευχή: «Καὶ ἄνεβη εἰς τὸ ὅρος προσεύξασθαι». Φαίνεται ὡσὰν σὲ ἐκεῖνο τὸ βουνό, ἀκόμη καὶ τὴν στιγμὴ τῆς μεταμορφώσεως, μοναδικός του σκοπὸς ἦταν ἡ προσευχή: «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι».

Κανένας πού στοχάζεται πάνω σὲ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὑποθέσει ὡς ἀπίθανη τὴν εἰκασία ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς προσευχῆς τοῦ Σωτήρα μας πρέπει νὰ ἦταν ἡ προετοιμασία τοῦ Ἰδίου καὶ τῶν μαθητῶν Του γιὰ τὸ ἐπερχόμενο Πάθος Του καὶ τὸν θάνατό Του στὸ Σταυρό, πού δὲν εἶχε παρὰ πρόσφατα ἀποκαλύψει, καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα στὴ διάρκεια τῆς ἴδιας τῆς Μεταμορφώσεως, ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας τοῦ μίλησαν. Πῶς λοιπόν, μέσα σὲ αὐτὴ τὴν προσευχὴ τῆς ὀδύνης, ἀποκαλύφτηκε ἡ δόξα; Αὐθόρμητα, μποροῦμε νὰ ποῦμε, σὰν τὸ ἄνθος καὶ τὸν καρπὸ τῆς προσευχῆς τῆς πεπληρωμὲνης ζωντανῆς δυνάμεως. Τὸ πνεῦμα τῆς προσευχῆς, ἑνωμένο μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ θεοῦ, πεπλήρωκε τὴν ψυχὴ τοῦ Ἰησοῦ μὲ φῶς. Ἡ ὑπεραφθονία αὐτοῦ τοῦ φωτός, πού δὲνμποροῦσε πλέον νὰ περικλείεται μέσα στὴν ψυχή Του, διεχύθη σὲ ὁλόκληρο τὸ σῶμα Του, ἔλαμψε στὴ μορφή Του, καί μὴ βρίσκοντας ἐπαρκῆ χῶρο γιὰ νὰ τὸ περικλείσει, φώτισε καί μεταμόρφωσε ἀκόμη καί τὰ ἴδια του τὰ ἐνδύματα. Ἐκτεινόμενο ἀκόμη μακρύτερα, ἁπλώθηκε στίς ψυχὲς τῶν Ἀποστόλων, ἀντανακλώμενο στὸ ἐπιφώνημα τοῦ Πέτρου: «Ἐπιστάτα, καλὸν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι!»

Ὑπεισέρχεται στὸ βασίλειο τοῦ ἀόρατου κόσμου, καί τραβᾶ ἀπὸ ἐκεῖ τὸν Μωθσῆ καί τὸν Ἠλία, φτάνει στὸ ἴδιο τὸ στῆθος τοῦ οὐράνιου Πατρός, καί κινεῖ τὴν ἀγάπη Του σὲ μιὰ ἐπίσημη μαρτυρία γιὰ τὸν ἀγαπημένο Του: «Οὗτος ἔστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός!» Ὢ θαῦμα τῆς προσευχῆς, πού ἀγκαλιάζει μὲ μιὰ πράξη τὸν οὐρανό, τὴ γῆ, καί τὴ θεότητα τὴν ἴδια! Κανεὶς νὰ μὴν πεῖ ὅτι αὐτὸ τὸ παράδειγμα προσευχῆς δὲν μᾶς ἀφορᾶ, ὅταν μιὰ πράξη τοῦ Θεανθρώπου μᾶς ἀφορᾶ κι ἐμᾶς, χριστιανοί. Διότι σέ μᾶς, μολονότι ὄχι στὸν ἴδιο βαθμό, πρέπει νὰ ὑπάρξει ὅ,τι ὑπῆρξε καί στὸν Χριστό: «Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν», λέγει ὁ Ἀπόστολος, «ὅ καί ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»!.

Ὅμως εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἐξετάσουμε, γιατί τόσες πολλὲς προσευχὲς μένουν χωρὶς ἀποτέλεσμα, ἐφόσον κάθε προσευχὴ μπορεῖ πάντα νὰ εἶναι τόσο δυνατὴ καὶ ἀποτελεσματική. Διότι γιὰ χάρη κυρίως αὐτοῦ τοῦ ἐρωτήματος, διατυπώσαμε ὅλα ὅσα ἤδη ἔχουμε πεῖ. ‘Ἂς δοῦμε εἰδικὰ μιὰ περίπτωση, στὴν ὁποία μιὰ προσευχή φαίνεται νὰ μὴ τυγχάνει ἀπαντήσεως, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἀπαντᾶται μὲ ἕναν ἀπροσδόκητο καί ὑπερφυὴ τρόπο. Ἔτσι, ὁ Παῦλος «ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσε, ἵνα ἀποστῆ ἀπ’ αὐτοῦ ὁ σκόλωψ ὁ ἐν σαρκί». Ὅμως ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: «ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου. Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται». Ὁ πειρασμὸς δὲν ἀπομακρύνεται: ὅμως μιὰ νίκη ἀκόμη πιὸ θαυμαστὴ δίνεται ἐπὶ τοῦ συνεχιζόμενου πειρασμοῦ. Ἐὰν παραδεχτοῦμε τέτοιες περιπτώσεις, ὅλες οἱ ἀνεπιτυχεῖς προσευχὲς ἐξηγοῦνται ἀπὸ αὐτὴ τὴν μικρὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου: «Αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσετε». Οἱ προσευχὲς μας παραμένουν ἄκαρπες, εἴτε ἐπειδὴ δὲν ἀποτελοῦν θερμὲς καὶ ἐπίμονες ἱκεσίες, πού βγαίνουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας, καὶ στὶς ὁποῖες ὅλη ἡ ψυχὴ μας χύνεται, ἀλλά εἶναι μόνο ἀδύναμες ἐπιθυμίες, πού τὶς προφέρουμε χωρὶς ζέση, νομίζοντας ὅτι πρέπει νὰ ἐκπληρωθοῦν ἀπὸ μόνες τους, εἴτε γιατί οἱ ἱκεσίες μας εἶναι ἀκάθαρτες καὶ ἐκ τοῦ πονηροῦ, καθόσον μάλιστα ζητᾶμε αὐτὸ πού εἶναι βλαβερό, καὶ δὲν ὠφελεῖ τὴν ψυχή μας, ἤ ζητᾶμε πράγματα ὄχι γιὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου, ἀλλά γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν σαρκικῶν καὶ ἐγωιστικῶν μας ἐπιθυμιῶν.

Προσευχήσου, χριστιανέ, θερμὰ καὶ μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς σου, προσευχήσου σταθερὰ καὶ ἐπίμονα, προσευχήσου σωστὰ καὶ καθαρά. Καὶ ἂν δὲν θεωρεῖς τὸν ἑαυτό σου ἄξιο γι’ αὐτό, προσευχήσου γιὰ τὴν προσευχὴ τὴν ἴδια, καὶ διὰ τῆς προσευχῆς θὰ ἀποκτήσεις πρῶτα τὴν ἀληθινὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ προσευχή, καὶ κατόπιν ἡ προσευχὴ αὐτὴ θὰ καταβάλει ὅλα τὰ πράγματα μέσα σου καὶ θὰ τὰ ἀποκτήσει ὅλα γιὰ σένα −θὰ σὲ ὁδηγήσει στὸ Ὅρος Θαβὼρ ἡ θὰ δημιουργήσει ἕνα Θαβὼρ ἐντός σου− θὰ κατεβάσει τὸν οὐρανὸ στὴν ψυχή σου καὶ θὰ ἀνεβάσει τὴν ψυχή σου στὸν οὐρανό. Ἀμήν.

Πηγή: http://www.imaik.gr/?p=8758#more-8758