Στάσου λοιπόν ὀλίγον ἐδῶ, ἀναγνῶστα μου, καί σκέψου καί ἀναλογίσου ἓναν Ἐπίσκοπον, τοιαύτην ἐπιφανῆ προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἐπιστήμης, τῶν γραμμάτων, τοιαύτην ὑπέροχον φυσιογνωμίαν τῆς κοινωνίας, νά εὑρίσκεται, ὡς ὁ ἒσχατος τῶν ἀπόρων, πρός νοσηλείαν εἰς τόν θάλαμον τῆς γ’ θέσεως ἑνός ἀθηναϊκοῦ νοσοκομείου (Ἀρεταίειον), μάλιστα δέ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης μέ τά ὑποτυπώδη μέσα νοσηλείας, περιποιήσεως, ἀκόμη καί καθαριότητος, ἐνῶ λόγῳ τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματος καί τῆς θέσεως πού κατεῖχε, θά ἠμποροῦσε πολύ εὒκολα νά εὑρίσκεται εἰς τήν πολυτελεστέραν θέσιν τοῦ μεγαλυτέρου νοσηλευτικοῦ ἱδρύματος.
Ἰδού ποῦ φθάνει ὁ πραγματικός χριστιανός, ὃταν πιστεύῃ εἰς τήν ὑπάτην χριστιανικήν ἀρετήν τῆς ταπεινοφροσύνης καί τήν ἐφαρμόζει εἰς ὃλας τάς περιστάσεις τῆς ζωῆς, συμφώνως πρός τήν ἀποστολικήν ἐντολήν «τήν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε. ὃτι ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.