Τι θα γίνει τώρα; Απατηθήκαμε και χάσαμε τον Παράδεισο. Δεν υπάρχει άραγε σωτηρία;
Τυφλωθήκαμε. Δεν θα ξαναδούμε άραγε το φως;
Με μια λέξη, πεθάναμε. Άραγε δεν θα αναστηθούμε;
Αδελφέ μου, αυτός που ανέστησε απ’ τον τάφο τον δίκαιο Λάζαρο, δεν έχει τη δύναμη να αναστήσει πολύ ευκολότερα εσένα, που είσαι ακόμα ζωντανός; Αυτός που έχυσε το αίμα Του για μας, δεν θα μας σώσει από την αμαρτία; Ας μην απελπιστούμε. Ας μην βυθιστούμε στην απόγνωση. Είναι φοβερό να χάσουμε την ελπίδα της συγχωρήσεως. Όποιος δεν προσδοκά τη σωτηρία, αμαρτάνει ασυλλόγιστα. Όποιος όμως, ελπίζει σ’ αυτήν, σπεύδει να μετανοήσει. Η άκαρπη γη, αν καλλιεργηθεί με επιμέλεια, μεταβάλλεται σε καρποφόρα. Εμείς δεν μπορούμε να διορθωθούμε;
Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, απέραντα φιλάνθρωπος. Γι’ αυτό μη λες: «αμάρτησα όχι μία, αλλά πολλές φορές. Άραγε ο Θεός θα με συγχωρήσει;». Άκουσε τι λέει ο ψαλμωδός: «Πόσο μεγάλη, Κύριε, είναι η αγαθότητά Σου!» (Ψαλμ. 30:20).
Τα αμαρτήματα σου ποτέ δεν νικούν, το μέγεθος της ευσπλαχνίας του Θεού. Τα τραύματα σου ποτέ δεν ξεπερνούν τη θεραπευτική Του δύναμη. Μόνο παραδώσου σ’ Αυτόν με πίστη. Εξομολογήσου το πάθος σου. Πες κι εσύ μαζί με τον προφήτη Δαβίδ: «Θα εξομολογηθώ με ειλικρίνεια την ανομία μου στον Κύριο». Θα ακολουθήσει τότε αυτό που αναφέρει στη συνέχεια ο ίδιος στίχος: «Κι Εσύ, Κύριε, συγχώρεσες την ασέβεια της καρδιάς μου» (Ψαλμ 31:5).
Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Φωνή των Πατέρων» Τόμος Ά, Τεύχη 1-10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.