Περίμενε ασφαλώς σε κάποια διασταύρωση. Τώρα προχωρεί και πλησιάζει το πλήθος. Δεν λέει λέξη. Σιωπή ανάμεσα στη μητέρα και στον γιο της. Τι θα μπορούσαν να πουν; Είναι μαζί και μόνοι. Μόνοι παρά το πλήθος που τους περιβάλλει. Ενώνουν τα μάτια, ενώνουν τις καρδιές. Τι αγάπη και τι πόνος αναστατώνουν τις δύο ψυχές τους; Τι αντάλλαξαν σε εκείνη τη ματιά οι δυο τους; Ο Θεός μόνος το γνωρίζει.
Θέλετε να στοχαστείτε για μια στιγμή την ψυχική τους κατάσταση; Είναι η αγάπη, δυνατή, τρυφερή, βαθιά, αγνή. Κι αν η μητέρα μπορούσε ποτέ να βρει φάρμακο για τους πόνους της καρδιάς, για την αναποφασιστικότητα και την ασυνειδησία και την επιπολαιότητα των ανθρώπων, εκείνη δεν το είχε αυτό το φάρμακο. Εκείνη, η εκλεγμένη ανάμεσα σε όλες, η προσφιλής στον Θεό. Ο πόνος τη διαπέρασε μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής.
Ήταν μια σύντομη και μακρά ματιά… Το βλέμμα του Κυρίου λέει: «Μητέρα, πρέπει, το θέλει ο Πατέρας». «Ναι, παιδί μου, ο Πατέρας το θέλει, κι εσύ επίσης. Γένοιτο!»
Ω Κύριε, Κύριε, εγώ είμαι ο φταίχτης γι’ αυτό το σχίσιμο της καρδιάς! Για μένα εγκατέλειψες τη μητέρα Σου!... Κύριε, η θυσία αυτή δεν πρέπει να πάει χαμένη για μένα. Κάνε με να τη θυμάμαι όταν ο Θεός μου ζητήσει μια πράξη γενναιοδωρίας και αισθανθώ την καρδιά μου προσκολλημένη στα δημιουργήματα. Μάθε με να ξεπερνώ την ανθραπαρέσκεια που με εμποδίζει να σε ομολογήσω. Μάθε με να είμαι πιο δυνατός από την αγάπη των ανθρώπων, τόσο δυνατός και τόσο αγνός, όσο γίνεται, όταν βρίσκομαι σε κίνδυνο να μην σε αρνηθώ.
Αλλά Κύριε, μάθε με να κάνω τα πάντα όπως μου το είπες: μέσα στην αγάπη. Ποτέ με σκληρότητα, ούτε με αδιαφορία, πάντοτε με απλότητα και με πραότητα. Και είμαι βέβαιος, αν πληγωθώ για χάρη Σου, η αγάπη θα δυναμώσει σε Σένα. Ό,τι χάσω για χάρη σου θα το κερδίσω εκατονταπλάσιο από Σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.