ΟΔΗΓΗΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΤΩΝ

Στόν κοινωνικό τομέα στήν Αἲγινα, ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, ὃσο βέβαια τοῦ ἐπέτρεπε ἡ μικρή σύνταξή του, πού βασικά ξοδευόταν γιά τό μοναστήρι, βοηθοῦσε καί φτωχούς Αἰγινῆτες. Ἀναφέρεται χαρακτηριστικά, πώς στά δύσκολα χρόνια τοῦ 1916-1917, ὁ Ἃγιος ἒλεγε στίς μοναχές νά μήν ἀποθηκεύουν τρόφιμα, ἀλλά ν’ ἀποθέτουν τή μέριμνά τους στόν Θεό.

Καθοδήγησε ὃμως πνευματικά ὁ Ἃγιος καί πολλούς Αἰγινῆτες. Ἀκόμα πρό ὀλίγον ἐτῶν ἦσαν εἶναι ἀρκετοί ἐκεῖνοι πού τόν ἐνθυμοῦνταν μέ τόν καλογερικό σκοῦφο καί τά τριμμένα ράσα νά ἐπισκέπτεται τά ταπεινά γειτονικά σπίτια καί νά περνάει μερικές ἁπλές στιγμές μαζί τους, μέ τό ζῶο τοῦ μοναστηριοῦ νά πηγαίνει γιά νερό στήν πηγή τοῦ Κουρέντη, νά κατεβαίνει στήν πόλη καί στα χωριά, νά ἐπισκέπτεται τούς φυλακισμένους, νά συναναστρέφεται τούς ἁπλούς ἀνθρώπυος, νά συζητάει τά ποικίλα προβλήματά τους, νά τούς ἐνθαρρύνει, νά εὐλογεῖ τά ἒργα τῶν χειρῶν τους. Ἀκόμα ἐνθυμοῦνται τά «σάν μπαμπάκι» δάκτυλά του, πού τόν εἶδαν νά τούς εὐλογεῖ ἀπό τό παράθυρο τοῦ δωματίου του, ὃταν αὐτοί ξεκινοῦσαν γιά μακρινό ψάρεμα ἢ γυρνοῦσαν ἀπό αὐτό μέ «πλῆθος ἰχθύων πολύ». Πολλοί, πρίν μερικά χρόνια, νεαρά παιδιά τότε, ἐνθυμοῦνταν μέ συγκίνηση ὃτι πήγαιναν ἐκεῖ μέ τους δασκάλους τους ἐκδρομή ἢ καί μόνοι τους, πῶς τόν συνόδευαν σέ προσκυνηματικούς περιπάτους στήν Παλιαχώρα, πῶς τούς παρακολουθοῦσε ὃταν διδάσκονταν γράμματα στό σχολεῖο πού λειτουργοῦσε στό δωμάτιο ἀπέναντι ἀπό τήν εἲσοδο τῆς ἐκκλησίας καί στό ὁποίο δίδασκαν, φυσικά δωρεάν, οἱ δασκάλες μοναχές Μαγδαληνή καί Ἀθανασία, πῶς ὁ ἲδιος τούς μάθαινε τροπάρια καί διάφορα θρησκευτικά τραγούδια, δέν λησμονοῦν τήν πολλή ἀγάπη, πού σάν ἁπλοϊκός «παποῦς» τούς ἒδειχνε.