Ἒσκαβε, ἐπότιζε, ἐκλάδευε, ἂνοιγε αὐλάκια καί ἒφερε τό νερό διά τό πότισμα ἀπό πολύ μακρινάς ἀποστάσεις, γνωστοῦ ὂντος, ὃτι ἡ Αἲγινα στερεῖται ἱκανῆς ποσότητας ὓδατος. Ἀλλά ἐκεῖνο πού προκαλεῖ κατάπληξιν εἶναι ὃτι καί ὡς ἁπλοῦς οἰκοδόμος εἰργάζετο εἰς τήν οἰκοδομήν τῶν κτισμάτων τῆς Μονῆς, ταπεινῶν δέ ἑαυτόν μέχρι σημείου ἀνθρωπίνως ἀφαντάστου, ἒγινε καί ἐπιδιορθωτής τῶν εὐτελῶν ὑποδημάτων τῶν πτωχῶν μοναχῶν. Καί ὃλα αὐτά ποῖος; Ὁ σοφός συγγραφεύς, ὁ διαπρεπής ρήτωρ, ὁ περιφανής θεολόγος, ὁ πολυσέβαστος Ἱεράρχης, γίνεται τώρα αὐτός τό ἱερόν πρότυπον. Πόσοι, ἀλήθεια, δρόμοι ὑπάρχουν διά νά γίνῃ κανείς ἃγιος! Ἠμποροῦσε ὁ ἱερός Πατήρ νά φθάσῃ εἰς τήν ἁγιότητα μέ τήν χάριν τῆς Ἱερωσύνης, τήν ἐγκράτειαν, τήν παρθενίαν, τήν νηστείαν, τήν προσευχήν καί τήν ἐλεημοσύνην. Ἢθελε ὃμως ὃλα νά τά συνοδεύσῃ μέ τήν ὑστάτην ἀρετήν τῆς ὑπερτάτης καί ἁγίας ταπεινώσεως, σημεῖον διακριτικόν ἐλαχίστων, ἀλλά πραγματικά ὑπερόχων ψυχῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.