ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ

Μιά Κυριακή, μετά τή Θεία Λειτουργία, στήν ἐκκλησία τῆς Χρυσοσπηλιώτισσας, ὁ Ἃγιος ἀντίκρισε ἓναν ἱερέα μέ πολύ φθαρμένο τό ἐξώρασό του. Ἀμέσως βγάζει τό δικό του καί τό ἀνταλλάσσει μέ τόν φτωχό λευΐτη. 

Ἂλλη φορά, ἓνας φτωχός, πού μόλις εἶχε βγεῖ ἀπό τό νοσοκομεῖο, κατέφυγε στόν Πενταπόλεως καί ζητοῦσε χρήματα γιά ν’ ἀγοράσει φάρμακα. Ὁ Ἃγιος, μή ἒχοντας νά τοῦ δώσει, τοῦ πρόσφερε μιά καινούρια φορεσιά ἐσώρουχα, πού τοῦ εἶχαν χαρίσει, ὣστε πουλώντας τα μέ τό ἀντίτιμό τους νά ἐξυπηρετηθεῖ. Καί αὐτό ἒμμεσα ἐπιβεβαιώνεται ἀπό σημείωμα τῆς 16 Ἀπριλίου 1940, πού βρέθηκε στό προσωπικό ἀρχεῖο τοῦ μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως Σωφρονίου, τό ὁποίο ἀναφέρει πώς συνέβαινε ὁ Ἃγιος νά μήν ἒχει δεύτερα ἐσώρουχα καί νά ἀναγκάζεται νά μένει στό δωμάτιό του ὣσπου νά πλυθοῦν καί νά στεγνώσουν τά ὑπάρχοντα. Ἀκόμα, διαπιστώνουμε ἀπό ἐπιστολές του πώς εἶχε μονάχα ἓνα ἐπανωκαλύμμαυχο, ἐνῶ ὑπῆρχαν περιπτώσεις πού δέν εἶχε χρήματα οὒτε νά πληρώσει τά εἰσιτήριά του γιά νά πάει στήν Αἲγινα.

Ἀλλά καί ὃταν ἒβγαινε ἀπό τή Σχολή, κυκλοφοροῦσε ταπεινά σάν ἁπλός ἱερέας. Ὁ μοναχός Νικόδημος, ἀπό τά Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὂρους, τόν συνάντησε κάποτε κοντά στή Ριζάρειο, ὁ ὁποῖος καί τόν χαιρέτησε μέ τόν ἁγιορείτικο χαιρετισμό «Εὐλογεῖτε», πού ἦταν, τότε τουλάχιστον, ἂγνωστος στούς πολλούς. Ἀπόρησε ὁ μοναχός καί εἶπε:

- Πῶς γνωρίζετε, πάτερ, τό «Εὐλογεῖτε»;

- Καί ἐγώ, Γέροντα, μοναχός εἶμαι.

- Φαίνεσθε ὂτι εἶσθε καί παπᾶς. Ποῦ εἶσθε ἐφημέριος;

- Εἶμαι ἐδῶ εἰς τόν Ἃγιον Γεώργιον τῆς Ριζαρείου.

- Τότε θά εἶσθε ὁ μητροπολίτης Πενταπόλεως, διότι γνωρίζω καλῶς ὃτι αὐτός εἶναι ἐκεῖ ἐφημέριος. Διατί δέν φέρετε ἐξωτερικῶς τό διακριτικόν σας;

- Μέσα μας, γέροντα, πῶς θά ἒχουμε τόν Χριστόν, μέσα μας. Αὐτό ἒχει σημασία. Τά ἐξωτερικά δέν εἶναι καί τόσον ἀπαραίτητα, ἀπάντησε μέ γλυκύτητα ὁ Ἱεράρχης.