ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

«…κάποιο άλλο δυσάρεστο συναίσθημα αναπτύχθηκε μέσα μου, δεν ξέρω από πού προήλθε, και μου προξένησε κακή διάθεση. Φαίνεται πως οι αδελφές δεν έχουν απαλλαγεί τελείως από κάποια κοσμικά ελαττώματα και κάποια ψυχικά πάθη. Εγώ, αγαπητή Ξένη και αγαπητά μου εν Κυρίω παιδιά, σας φαντάζομαι σαν τις φρόνιμες παρθένες, που δείχνετε σπουδή και προθυμία για την τελειότητα, που έχετε πάντοτε τα λυχνάρια αναμμένα και έχετε πάντοτε μαζί σας λάδι. Η περιορισμένη ενασχόληση με τις προσευχές και τις νηστείες χωρίς να κάνετε κι εσείς οι ίδιες μελέτη δεν είναι φροντίδα για την ψυχή, ούτε φέρνει η εργασία αυτή μόνη της τους επιθυμητούς καρπούς. Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή είναι τα μέσα για να πετύχετε το σκοπό και όχι ο σκοπός για τον οποίο βγήκατε στην έρημο του μοναχισμού. Τούτο επιθυμώ να το θυμάστε πάντοτε για να μην ξεπέσετε από την αποστολή σας και να μην αποτύχετε στο σκοπό σας… Αλλά για να βρείτε τον Κύριο πρέπει να ταπεινωθείτε ολοληρωτικά μπροστά Του, διότι ο Κύριος αποστρέφεται τους αλαζόνες και εγωιστές, αγαπά δε και φροντίζει τους ταπεινούς στην καρδιά, γι’αυτό και λέει: «σε ποιόν θα έχω τον νου μου και θα τον φροντίζω παρά στον πράο και ταπεινό στην καρδιά;». Έργο σας ας είναι η έρευνα της καρδιάς σας, μη τυχόν και φωλιάζει μέσα της σαν φίδι φαρμακερό η υπερηφάνεια, αυτή η πολύμορφη κακία, που με το δηλητήριό της δηλητηριάζει και απονεκρώνει…Διότι αφού η ταπείνωση σε ανεβάζει ψηλά, άρα φέρνει μαζί της και όλες τις αρετές. Διότι αν την ταπείνωση δεν την ακολουθούσαν όλες οι αρετές τότε η ταπείνωση δεν θα ήταν υψοποιός, διότι όλες μαζί οι αρετές σε εξυψώνουν και όχι κάποιες απ’αυτές. Άλλωστε οι αρετές, σαν να είναι ακτίνες που εκπέμπονται από τον ήλιο, ή χρώματα της ίδιας ηλιακής ακτίνας που διαθλάστηκε στον καθαρό καθρέφτη της ψυχής μας, [αποτελούν ενότητα,] δεν γίνεται άλλα να υπάρχουν κι άλλα όχι. Γι’αυτό όπου υπάρχει η αληθινή στον Χριστό ταπείνωση εκεί βρίσκονται και όλες οι αρετές. Γι’αυτό και η ταπείνωση εξυψώνει. Θέλω να μαθαίνω ότι καθημερινά εξυψωνόσαστε, διότι αυτό με χαροποιεί και η φροντίδα μου για σας αυξάνει και η πρόοδος και τελειοποίηση της μονής γίνεται σταθερή έννοια μου.